دوربین های مدار بسته معمولا برای نظارت بر اماکن داخلی و خارجی مورد استفاده قرار می گیرند و بسته به شرایط محیط انواع مختلفی دارند.اولین دوربین مدار بسته در سال ۱۹۴۲ توسط ارتش آلمان برای نظارت بر چگونگی شلیک موشک V2 در ایستگاه پرتاب این موشک نصب شد. حدود ۷ سال بعد در آمریکا سیستم های مدار بسته تجاری به بازار آمد با نام Vericon و جالب توجه است که استفاده از این دوربین ها نیازی به مجوز دولتی نداشته است.

ROI _ ضبط قسمتی از تصویر با کیفیت بالا

این قابلیت به شما امکان  ضبط قسمتی از تصاویر با کیفیت بالا و ما بقی تصویر با کیفیت پایین تر را می دهد، از این ویژگی دوربین های مداربسته می توان در زمان کمبود میزان ظرفیت هارد دیسک شما و همچنین توجه بیشتر به منطقه مورد نظر استفاده کرد.

Ristricted Area_ورود و خروج به محدوده

در این تکنولوژی شما می توانید یک منطقه ای را به عنوان محدوده غیر قابل ورود یا منطقه حساس مشخص کنید و زمانی که افراد یا سوژه ای وارد این محدوده شود، به شما اعلام شده ویا زنگ خطر به صدا در آید.

People Counting _شمارش افراد

این تکنولوژی دوربین های مداربسته به شما این امکان را می دهدکه یک ناحیه را مشخص کنید تا دوربین مداربسته افرادی  که وارد و یا خارج می شوند را بشمارد، این ویژگی نه تنها برای انسانها ، بلکه برای وسایل نقلیه نیز به کار می رود.
همچین این ویژگی می تواند به شما گزارش آماری نیز ارائه دهد.

گروه فنی ایمن آویژه در ادامه توجه شما را به این نکات جلب می کند

این فناوری به شما این امکان را می دهد تا بر روی تصویر دریافتی ، خطی مشخص کنید و در زمانی که سوژه نزدیک به این خط شود آژیر خطر به صدا در آید از این تکنولوژی می توان در حفاظت پیرامونی یک کارخانه و یا زندانها و… استفاده کرد.

تکنولوژی تشخیص چهره  ابتدا چهره افراد را اسکن کرده سپس آن را ضبط و ذخیره می نماید..همچنین می توانید جست وجو در سیستم را از طریق چهره انجام دهید.این ویژگی به شما این امکان را می دهد تا چهره های افرادی را که ورود یا خروج داشته اند در اختیار داشته باشید.

یکی از تکنولوژی های دوربین های  مداربسته  نسل جدید، left object می باشد. در این عملکرد اشیائی را که در یک ناحیه از پیش تعریف شده حذف و یا اضافه شوند را تشخیص داده و آلارم می دهد، از این تکنولوژی می توان در ساختمان های اداری ،مسکونی و همچنین فروشگاه ها استفاده کرد.

تاریخچه دوربین های مدار بسته

اولین دوربین‌های تحت شبکه در سال ۱۹۹۶ توسط شرکت “Axis” با استفاده از پایه نرم‌افزاری لینوکس (Linux) تولید شد، این دوربین‌ها براساس استانداردهای HTTP و RTSP طراحی گردیده بود و از استانداردهای IP و شبکه برای ارسال تصاویر در قالب اطلاعات (Data) استفاده می‌کرد.

استفاده از دوربین‌های تحت شبکه به علت بالا رفتن قابلیت‌های آنها نسبت به گذشته روز به روز درحال افزایش است.

اعلام حریق به مجموعه ای از قطعات الکترونیکی گفته می شود که وظیفه آن آشکار سازی حریق و اعلام آن از طریق آژیرها و سایر وسایل هشدار دهنده می باشد.
سیستم اعلام حریق در یک ساختمان طراحی می شود تا قبل از گسترش حریق و غیر قابل کنترل شدن آن هشدارهای لازم فراهم شود و سیستم های بعدی نظیر سیستم اطفا حریق فعال شوند و در مرحله اول جان افراد و سپس محافظ اموال گردد.
احتمالاً زمانی که انسان متوجه شد سرعت واکنش به حریق در کنترل آن تأثیر به سزایی دارد جرقه اختراع اولین سیستم‌های اعلام حریق زده شد.

سیستم اعلام حریق مرکزی

در این سیستم، حریق از همان لحظات اولیه تشخیص داده می‌شود و به ساکنین و آتش‌ نشانی اطلاع داده می‌شود. در سیستم اعلام حریق مرکزی، سیستم اصلی در محلی دور از دسترس نصب می‌گردد اما اجزای مختلف آن، شامل آشکارسازها و شاسی‌ها در نقاط مختلف ساختمان نصب می‌شوند. اطلاعات توسط این اجزا دریافت شده و به کنترل پنل مرکزی فرستاده می‌شود تا فرایند اطلاع رسانی حریق به ساکنین انجام گردد.

سیستم اعلام حریق انفرادی

در سیستم اعلام حریق انفرادی، به محض اینکه وقوع حریق احساس شود در همان محل به وسیله‌ی صدای آژیر و چراغ‌های چشمک‌زن، وقوع حریق به افراد حاضر در محل اطلاع رسانی می‌گردد.

سیستم اعلام حریق متعارف یا Conventional

در سیستم اعلام حریق متعارف، اجزای مختلف شامل شاسی‌ها و دتکتورها همگی به طور موازی با یک جفت سیم متصل می‌شوند و در حالت عادی همه اجزا در وضعیت نرمال قرار دارند. در صورتی که وضعیت یکی از اجزا به حالت آلارم تغییر کند جریان در سیستم افزایش پیدا کرده و سیستم مرکزی با توجه به این افزایش جریان تشخیص می‌دهد که به حالت آلارم تغییر وضعیت دهد.

سیستم اعلام حریق آدرس پذیر یا  Addressable

در سیستم اعلام حریق آدرس پذیر همان‌طور که از نامش پیداست، به هر یک از آشکارسازها یا دتکتورها و شاسی‌ها آدرس مشخص و منحصر به فردی اختصاص پیدا می‌کند. به همین دلیل هنگامی که حریق اتفاق می‌افتد پنل مرکزی به طور دقیق می‌تواند تشخیص دهد که حریق در کدام نقطه اتفاق افتاده است. همین شناسایی و تعیین دقیق محل وقوع حریق نقش تعیین ‌کننده‌ای در سرعت رسیدگی و کنترل آن دارد. از آنجا که هر مدار در سیستم آدرس پذیر، نشانی مشخص خودش را دارد، موضوع منطقه بندی در آن به اندازه سیستم متعارف اهمیت پیدا نمی‌کند. اما در نظر گرفتن حلقه تشخیص بر مبنای مناطق مختلف می‌تواند به کشف محل وقوع، سرعت بیشتری دهد.

گروه فنی ایمن آویژه در ادامه توجه شما را به این نکات جلب می کند

زون به معنی قسمت، قسمت بندی یا بخش بندی می باشد.

برای این که بتوانیم محل حریق را در سریع ترین زمان تشخیص دهیم، بایستی ساختمان تحت پوشش را به قسمت های مختلف تقسیم کنیم.

بطور مثال: اگر در یک ساختمان ۸ طبقه هر طبقه را به یک زون اختصاص دهیم، وقتی خطری یا خرابی در یک زون مثلاً زون پنجم پیش آید، به سادگی متوجه می شویم اتفاق در طبقه پنجم که قبلاً این شماره زون را به آن طبقه اختصاص داده ایم، رخ داده است.

پنل مرکز کنترل اعلام حریق دستگاهی است که تمامی اجزای سیستم اعلام حریق به آن متصل گردیده و دائماً در حال آنالیز تجهیزات می باشد و در صورت بروز حریق یا خرابی با فعال نمودن آژیرها و سایر هشدار دهنده ها وقوع حریق یا خرابی را اعلام می کند.
هر پنل اعلام حریق ۲ خروجی آژیر و چند خروجی زون دارد. بستگی به وسعت و اهمیت محل مورد حفاظت از ۲ الی ۴۸ زون انتخاب می کنیم.
پنل مرکز کنترل اعلام حریق وضعیت FIRE را با چراغ قرمز و وضعیت FAULT را با چراغ زرد و وضعیت نرمال سیستم را با چراغ سبز نشان می دهد.
همچنین پنل اعلام حریق باید دارای باطری و شارژر باشد تا در زمان قطع برق سیستم به کار خود ادامه دهد.

در هر وقوع حریق، سرعت اعلام بستگی به نوع دتکتور نصب شده در آن محل دارد. در هنگام حریق بایستی نزدیک ترین دتکتور به محل وقوع حریق فعال شود و پنل سیگنال حریق را دریافت و آژیرها به صدا در آیند. اگر طراحی سیستم اعلام حریق صحیح و اصولی نباشد و نزدیک ترین دتکتور فعال نشود و دتکتورهای بعدی فعال شوند، زمان کشف حریق طولانی گشته  و آتش شعله ور میگردد و در نتیجه خسارت بیشتر وارد میشود.
عموماً نوع اجناس و مواد مورد استفاده در محل نصب اعلام حریق نوع دتکتـــــور را مشخص می کند.

سیستم اعلام حریق آدرس پذیر یا  Addressable

در سیستم اعلام حریق آدرس پذیر همان‌طور که از نامش پیداست، به هر یک از آشکارسازها یا دتکتورها و شاسی‌ها آدرس مشخص و منحصر به فردی اختصاص پیدا می‌کند. به همین دلیل هنگامی که حریق اتفاق می‌افتد پنل مرکزی به طور دقیق می‌تواند تشخیص دهد که حریق در کدام نقطه اتفاق افتاده است. همین شناسایی و تعیین دقیق محل وقوع حریق نقش تعیین ‌کننده‌ای در سرعت رسیدگی و کنترل آن دارد. از آنجا که هر مدار در سیستم آدرس پذیر، نشانی مشخص خودش را دارد، موضوع منطقه بندی در آن به اندازه سیستم متعارف اهمیت پیدا نمی‌کند. اما در نظر گرفتن حلقه تشخیص بر مبنای مناطق مختلف می‌تواند به کشف محل وقوع، سرعت بیشتری دهد.
به این ترتیب اگرچه مناطق مشخصی در این سیستم تعریف نمی‌شود اما به صورت مجازی حلقه‌هایی برای تعیین منطقه حریق گسترده می‌شود.
سیستم‌های اعلام حریق آدرس پذیر نسبت به سیستم‌های متعارف جدیدتر هستند و هم در زمینه کشف حریق و هم اطلاع رسانی پس از آن، سریع‌تر و دقیق‌تر از سیستم متعارف عمل می‌کنند.
نکته مشترکی که در هر دو سیستم قبلی که بررسی کردیم وجود دارد، نحوه عملکرد رله گونه آشکارسازهاست. درحالی‌که مبنای عملکرد سیستم هوشمند، استفاده از ریزپردازنده در آشکارسازها و کنترل پنل مرکزی و راهبری نرم‌افزاری است.
یکی از ویژگی‌های سیستم‌های اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر این است که تنها در حالت‌های هشدار یا عدم هشدار قرار دارند؛ به عبارت دیگر یک وضعیت صفر و یکی در آن‌ها جریان دارد درحالی‌که سیستم‌های هوشمند طوری برنامه‌ریزی می‌شوند که دتکتورها به طور دائم فعال هستند و به سیگنال‌های ارسالی از سوی کنترل پنل مرکزی پاسخ می‌دهند.
نحوه اتصال در سیستم‌های هوشمند شبیه به سیستم‌های آدرس پذیر است و حلقه‌هایی در آن تعریف می‌شوند که در این حلقه‌ها به طور یکپارچه می‌توان فضایی به متراژ ۱۰ هزار مترمربع را تحت پوشش قرار داد.

بر طبق آمار، ۸۰ % از حریق های خانگی که در کشور آمریکا رخ داده است که فاقد سیستم اعلام حریق بودند و مطابق همین آمار ۲۹ % در آشپزخانه، ۱۳ % در اطاق خواب و ۷ % در اطاق نشیمن ساختمان های مسکونی حریق رخ داده است و علت اکثر حریق ها بر اثر بازی کودکان با کبریت و مواد آتش زا بوده است.
چنانچه سیستم اعلام حریق بر اساس استانداردهای NFPA72 آمریکا و یا BS5839 انگلستان طراحی و اجراء و نگهداری گردد، پاسخ درست و کارآمدی از سیستم اعلام حریق دریافت خواهیم کرد.